Merries die honger moesten lijden omdat ze dan een hengstveulen ter wereld zouden brengen; hengsten die hun leven doorbrachten in het donker en in eenzaamheid – dit lot was de Poitou-ezel tot aan de 20e eeuw beschoren. Het ras diende vrijwel uitsluitend om muildieren voort te brengen: een kruising tussen een Poitouhengst en het trekpaard Trait Mulassier. De muilezels waren grote, sterke en betrouwbare dieren, die dienst deden in het leger en de landbouw. Ze waren een specialiteit van de streek Vendée, Deux-Sèvres, Vienne, Charente-Maritime, waar tot aan het begin van de eerste wereldoorlog 12.000 tot 18.000 van deze dieren per jaar werden ‘geproduceerd’.
Zeldzaam en bedreigd
Nu, zo’n honderd jaar later, is de Poitou het meest zeldzame en bedreigde Franse huisdier. Gered van de ondergang door een stel liefhebbers die in 1979, om inteelt
te voorkomen, enkele van de naar schatting veertig overgebleven Poitou-ezelhengsten kruisten met grote Portugese ezelmerries. De eerste generatie was voor vijftig procent Poitou. De merries liet men vervolgens weer door een Poitou-hengst dekken en zo ontstond er een generatie van 75 procent Poitou. Na zes tot zeven generaties (rond 2010) zouden er door deze manier van fokken weer echte Poitou-ezels bestaan.
Fokprogramma
De inspanningen zijn niet onbeloond gebleven. Er zijn al weer ruim 350 Poitou-ezels: in Frankrijk, Engeland, Duitsland, Zwitserland, België Nederland, Zweden en de Verenigde Staten. Het eveneens bedreigde trekpaard De Mulassière geniet inmiddels ook een beschermde status. Zelfs de muildieren worden weer op bescheiden schaal gefokt; voor de liefhebberij, om een wagen te trekken of om dienst te doen als lastdier. Zo is er dus in Frankrijk een fokprogramma om drie verschillende huisdieren tegelijkertijd voor het nageslacht te bewaren.
Hoge prijzen
De zeldzaamheid van de Poitou-ezel leidde al gauw tot onwaarschijnlijk hoge prijzen. Er zijn merries van minder dan één jaar verkocht voor ongeveer 15.000 euro. Om die reden traden in Amerika en Zweden enkele grote bedrijven op als sponsor van de Poitou. Bij dergelijke prijzen is er natuurlijk ook het risico van misbruik. Zo zijn ezelinnen van andere rassen door Poitou-ezels gedekt in de hoop een goede prijs te krijgen. Een echte Poitou ziet er volgens de officiële rasstandaard zo uit: roodbruine vacht met grijs rond de mond, neus en ogen; schofthoogte 1,40 tot 1,50 cm; lange kop, lange oren, rechte en lange rug, een rond lijf, en sterke benen. Gewicht: 250 tot 430 kilo. Kenmerkend is de beharing: lang en gekruld. De Poitou heeft een rustig karakter. (1)
Rasvereniging: Association des races mulassières du Poitou.
(1) Poitou, van verschoppeling tot kostbaar bezit, Levende Have december 2005
(2) Zachtaardige ezel met een hoofd zo groot als van een paard
, Levende Have, december 2007
Terug naar:
