De potstal is een oud staltype, dat nog wel eens voorkomt bij biologische melkveehouders vanwege de waardevolle mest die met dit systeem ontstaat. De koeien staan op stro en laten daarin hun mest vallen. Op de laag van stro en mest wordt regelmatig nieuw stro geworpen. In de periode dat de koeien op stal staan is dat dagelijks 8 tot 10 kilo stro per koe. Zo blijven de koeien schoon en hebben ze steeds een warm en comfortabel ligbed. De bodem van stro en mest wordt in de loop van het stalseizoen steeds hoger. De pot kan tot wel 1,5 meter diep zijn. Eén of twee keer per jaar wordt de potstal uitgemest en wordt de mest over het land uitgereden.
In de potstal lopen en liggen de koeien door elkaar heen. Een voordeel van dit type stal is dat de koeien niet uitglijden op een gladde stalvloer en dat ze genoeg ruimte hebben voor sociaal gedrag. Voor de boer brengt de potstal meer werk met zich mee. Hij moet – als de koeien in het voorjaar naar buiten gaan – een dikke laag mest opruimen.Natuurstrooisel, zoals bladriet en gras van dijken en natuurterreinen, is een goed alternatief voor stro in de potstal.
Ook blijkt dat koeien in een potstal sneller gaan liggen dan in ligboxen (gemiddeld 4,43 seconde respectievelijk 6,35 seconde). Bovendien twijfelen koeien in een potstal minder over een geschikte ligplaats.
Koeien in een potstal hebben aanmerkelijk betere klauwen dan koeien in ligboxstallen. Zowel het percentage koeien zonder enige klauwaandoening (~ 45%) als het aantal aandoeningen per koe zijn aanzienlijk lager in de potstal dan op betonnen vloeren. Een mogelijk verklaring is dat in een potstal de klauwen veelal op een drogere ondergrond (strobed) staan, waardoor de infectiedruk lager is. Een ander voordeel is de dempende werking van het strobed. Uit de literatuur blijkt dat lopen en staan op beton leidt tot hogere piekbelastingen op de klauw, met als gevolg een grotere kans op klauwgebreken.
Meer over huisvesting van runderen:
Gerelateerde onderwerpen:
Terug naar:
