Paarden hebben in de zomer een dunne, glad aanliggende vacht die ze helpt de warmte kwijt te kunnen. In de winter hebben ze een veel dikkere, isolerende wintervacht. In de lente en de herfst vindt de rui plaats. Met name in de lente, als de lange winterharen uitvallen, verharen paarden sterk. Dat heeft weinig met hogere temperaturen te maken, maar vooral met het lengen der dagen. Door het toenemende daglicht worden in de hypofyse hormonen aangemaakt, die het verharingsproces in gang zetten.
Het ras speelt ook een rol bij het ruien. Rassen die van oorsprong in koude gebieden leven, krijgen een veel warmere en langere vacht dan rassen met een warmer oorsprongsgebied. Ze zullen daardoor ook sterker verharen. Iets dergelijks geldt voor de wijze van huisvesting van onze moderne paarden. Dieren die jaarrond buitenleven, zullen een veel dikkere wintervacht ontwikkelen dan stalpaarden en dus ook veel meer moeten verharen. Dat betekent niet dat stalpaarden niet verharen. Zelfs paarden in tropische gebieden wisselen elk half jaar van vacht.
De meeste paarden doen er slechts een week of twee, drie over voor ze al hun winterhaar kwijt zijn. Bij sobere rassen met veel verschil tussen zomer- en wintervacht duurt het een paar weken langer. Het ruiende paard kan door middel van borstelen met een rosborstel of trekken met een zweetmes wat geholpen worden met zijn verharing. Vooral oudere paarden kunnen lang in de rui zijn. Ook een slecht gebit, darmstoornissen, hormonale problemen, wormen of mineralengebrek kunnen een vlotte verharing in de weg zitten. Bij een erg trage rui kunnen extra mineralen (met name mangaan, koper, zink) of een wormenkuur soms helpen. Een vitaminepreparaat heeft weinig nut, net als olie door het voer.
Terug naar:
