Ezels hebben in de zomer voldoende aan gras, aangevuld met vezelrijk, schoon, droog, schimmelvrij, stengelig hooi en tarwestro. Wordt de ezel te dik van het gras in voorjaar en zomer, zet hem dan op een rantsoen van 25% hooi, 75 % stro en een liksteen.
In de winter blijft stro voor de ezel een belangrijke voedingsbron. Stro is minder eiwitrijk dan hooi, voorziet bovendien goed in de behoefte aan vezels en kan onbeperkt worden aangeboden. De hoeveelheid hooi mag in de winter, vergeleken met voor- en najaar, wel wat omhoog. Kuilvoer is ongeschikt voor ezels.
Een ezel van 175 kg die veel op stal staat, heeft in de winter genoeg aan zo’n twee kilo hooi per dag, naast onbeperkte toegang tot stro. De totale inname aan voedsel per dag voor deze ezel ligt tussen de 3 en 5,4 kilo, afhankelijk van de hoeveelheid beweging die de ezel krijgt en de kou. Om geen gezondheidsproblemen te veroorzaken, moet dit voer bestaan uit:
• maximaal 10% koolhydraten, exclusief vezels (dus zetmeel en suikers)
• 7.7 – 9.7 eiwitten, maar nooit hoger dan 10
• minimaal 0,27% calcium
• minimaal 0,3 % lysine.
Ezels die veel vezels krijgen, lijden minder aan hoefbevangenheid, hoefproblemen en zwaarlijvigheid. Daarnaast is er een verband tussen hoefproblemen en een tekort aan calcium. Om tegemoet te komen aan de calciumbehoefte is het bijvoeren van 200 gram suikerbietenpulp voldoende. Laat de pulp gedurende minstens zes uur weken in een ruime hoeveelheid water. Teveel calcium is niet goed, vooral als daardoor de calcium-fosfor balans wordt verstoord. Een liksteen houdt in principe deze balans intact.
Hooi en stro kunnen verder – met mate - worden aangevuld met wortelen, appels en geplette granen. Gerst is het meest geschikte graan, gevolgd door haver (geeft energie) en maïs. Geef van maïs niet teveel, want de ezel wordt er al gauw te dik van. Tarwestro is prima, maar krijgen ezels alleen de tarwekorrel dan kunnen er zich klonters vormen in de maag. Wie kiest voor uitsluitend onbeperkt stro met een beperkte hoeveelheid structuurrijk hooi, kan daarnaast het beste 300 tot 500 gram ezelmix verstrekken.
Liksteen en brok
Een liksteen in de stal of de wei voorziet de ezel in beperkte mate van mineralen, sporenelementen en vitaminen. Belangrijk is een liksteen vooral voor de zoutvoorziening. Wie niet in de gelegenheid is zelf een menu samen te stellen voor de ezel, kan naast hooi en stro brokken geven. Paardenbrok is te rijk aan koolhydraten en daardoor ongeschikt voor ezels. Er bestaat een speciale Ezelmix. Die heeft in vergelijking met paardenbrokken een zeer laag zetmeel- en suikergehalte.
Verdeel het voer over de dag
Gelet op het verteringsstelsel van de ezel is het aan te bevelen de verschillende soorten voeding gescheiden aan te bieden. Begin 's morgens met een gedeelte van de dagelijkse portie hooi en stro, 's middags gevolgd door wortels, appels en voederbieten en 's avonds het restant van het hooi. Staan er brokken op het menu, begin daar dan de dag mee, geef 's middags wortelen en voederbieten en 's avonds stro. (1)
Ezels die te weinig vitamines en mineralen binnenkrijgen, kunnen gaan lijden aan White Muscle Disease. Deze ziekte doet zich vooral voor bij veulens en is het gevolg van een crhonisch tekort aan vitamine E en selenium bij de merrie. White Muscle Disease kan zich voordoen als ezels alleen hooi en stro krijgen. Een hooianalyse geeft uitsluitsel over de aanwezigheid van voldoende vitamines en mineralen.
Voeding oudere ezels
Als ezels geen hooi meer kunnen eten, omdat ze bijna geen tanden en kiezen meer hebben, dan kan er altijd nog worden overgeschakeld op een ruwvoervervanger. Kruidenrijke ruwvoeders, die zijn ontwikkeld voor paarden, voldoen ook bij ezels volledig aan de behoeften aan vezels. Er zit Beemdlangbloem in, Italiaans raaigras, Glanshaver, Rode klaver, Gestreepte witbol, Vrouwenmantel, Smalle weegbree, Berenklauw, Heggenwikke, Timoteegras, Kamgras, Deutsches Weidelgras, Veldbeemdgras, Basterdklaver, Duizendblad, Karwij, Fluitekruid, Geel walstro, Rietzwenkgras en koudgeperste lijnzaadolie.
(1) Voeding, soorten en hoeveelheden, Balknoten september 2010, Denise Tribout/Hans de Lange
Gerelateerde onderwerpen:
Terug naar:
