Veel ezels raken op enig moment in hun leven hoefbevangen. Hoefbevangenheid is een ziekte waarbij de bloedvoorziening van de ondervoet van de ezel verstoord raakt. De verstoorde doorbloeding leidt tot vochtophoping in de hoeven. Deze worden warm en als je er met een hamer zachtjes op klopt doet het pijn. Wordt het dier niet behandeld, dan leidt de vochtophoping er uiteindelijk toe dat het hoefbeen, het botje in de hoornschoen, gaat draaien en eventueel ook gaat zakken. Blijvende kreupelheid is het gevolg.
Oorzaken van hoefbevangenheid bij ezels
Hoefbevangenheid is een kwaal die ontstaat door een verstoring van het evenwicht in de stofwisseling. Overgewicht, een overdaad aan suikers in de voeding, overbelasting, verkeerd bekappen, stress, Ziekte van Cushing - het kan allemaal bijdragen aan het ontstaan van hoefbevangenheid. Vooral voorjaarsgras en gras dat pas bemest is bevat veel suiker. Ook is er een samenhang tussen het tijdstip van de dag en het weertype. Ezels zijn gevoeliger dan paarden op dit punt. Dat heeft met hun herkomst te maken. Van nature eten ze vezelrijk en suikerarm.
Vezelrijk dieet
Hoefbevangenheid kan, mits bijtijds ontdekt, goed worden behandeld. Maar het vergt wel veel geduld. De ezelhoefsmid kan heilzaam werk verrichten door de hoef geregeld te bekappen. En de ezel moet uiteraard op een vezelrijk dieet (stro, beetje hooi).
Ezels die tot de risicogroep behoren kunnen veilig grazen: vroeg in de ochtend als de temperatuur 's nachts niet onder de 5 graden celcius is gekomen en tijdens een bewolkte dag wanneer het warmer is dan 15 graden celcius.
Laat een hoefbevangen ezel rusten op een diep strobed of nat zand. De dierenarts zal pijnstillers geven en de oorzaak proberen te achterhalen.
Gerelateerde onderwerpen:
Terug naar:
