Met hun lange benen en kittige kontje zien de moderne Engelse vechtkrielen eruit als modellen voor een modeshow. Jasje aan, dasje om en dan zo de ‘chickenwalk’ op. ’t Is dat deze kippen al kleren aan hebben. Ze hoeven er niet mooier uit te zien dan ze al zijn. Maar hun trotse houding, hun fijne lichaamsbouw en hun sierlijke motoriek blijven verbazen.
Hoe komen deze showkipjes aan hun wonderbaarlijke schoonheid? En hoe zit het met hun achtergrond als vechtkriel, een type kip dat ooit is gefokt voor hanengevechten, een tijdverdrijf dat inmiddels al lang is verboden? Hoewel de naam anders doet vermoeden, lijkt een rechtstreeks verband met de oorspronkelijke vechthoenders overigens niet te bestaan. Het ras zou pas na het verbod op hanengevechten omstreeks 1860 in Engeland voor het eerst door fokkers zijn gecreëerd.
Zoals bij veel krielenrassen mag je verwachten dat ze uit de grote Moderne Engelse Vechthoenders zijn voortgekomen, maar hiervoor is nergens een aanwijzing te vinden. Vermoedelijk is het ras in de negentiende eeuw uit toen aanwezige krielen gefokt. Dit was de eeuw waarin de Engelsen veel, ook buitenlandse rassen, een heel eigen verschijningsvorm hebben meegegeven. Zo ook het type vechtkriel. Een eerste afbeelding uit 1894 van de Engelse tekenaar Ludlow geeft een beeld van een hooggesteld dier waarbij opvallend genoeg de ruglijn behoorlijk gebogen is. In het boek van W.F. Entwisle, getiteld Bantams, waarin deze tekening is opgenomen, staat een standaardbeschrijving waarbij een rechte rug wordt vereist. Toen de Engelsen de moderne Engelse vechtkriel vorm hadden gegeven, zijn ze verder gegaan en hebben ze de Oud Engelse vechtkriel gecreëerd. Deze is dus later ontstaan.
Hoewel de moderne Engelse vechtkrielen heel goed in een beperkte ruimte kunnen worden gehouden, hebben ze er niets op tegen om vrij los te lopen in de tuin. Houd ze dan wel op het grasveld, aangezien ze anders in de bloemborder nogal wat schade kunnen aanrichten. Verder zijn het rustige dieren die wanneer je ze regelmatig in de hand neemt, handtam worden en rustig naast of voor je op de tafel hun schoonheid demonstreren. Volgens Wim Voskamp, de grote kenner en fokker van het ras, is de eierproductie redelijk te noemen. Zorg er wel voor dat je niet met te kleine dieren begint, want hiervan sneuvelen nogal eens exemplaren door legnood. De opfok vraagt de nodige aandacht omdat ze volgens Voskamp gevoelig zijn voor vocht, guur en koud weer. Maar dit geldt eigenlijk voor de kuikens van de meeste rassen.(1)
(1) Showkip in vele gedaanten, Ad Boks, Levende Have juni 2013
Terug naar:
