Waren aan het begin van de twintigste eeuw de in ons land aanwezige Ancona’s duidelijk nog gebaseerd op het Engelse type, met een zoming in plaats van witte punten aan het eind van de veer, witte pennen, veel wit op de schouders en in het gezicht, grove kopversierselen, en een steile dracht van de staart, in 1926 veranderde dat plotseling. In dat jaar trok een jonge Ancona haan op een show in Bussum de aandacht van de grote pluimveekenner Van Gink. Bij navraag bleek het hier te gaan om een nakomeling van Ancona's die in 1925 door ene Staverman uit Amerika waren geïmporteerd. Voor de fokkers van dit ras brak een nieuwe periode aan: dieren met een volle staart en een fijne tekening kregen de voorkeur.
Zo ontstond ook hier een middelgroot landhoen, met een enigszins gestrekte bouw en een goed gevuld lichaam. We kennen inmiddels twee varianten, namelijk de dieren met een enkele kam en dieren met een rozekam. Bij de hennen met een enkele kam valt de kam aan de achterzijde naar één kant om. Verder zijn de oren wit, de ogen roodbruin en de benen geel met donkere vlekjes. Het ras zit goed in de veren, waarbij de staartpartij half hoog wordt gedragen en goed is ontwikkeld. De haan weegt 2 tot 2,5 kg en de hen 1,75 tot 2 kg.
Het ras is erkend in twee kleurslagen namelijk zwart-wit gepareld en blauw-wit gepareld. De Ancona behoort tegenwoordig in Nederland tot de zeldzame rassen. Er zijn zowel van de grote als van de kriel minder dan tien fokkers. De onderlinge verwantschap van de dieren wordt steeds groter. In Engelstalige landen is het ras beter vertegenwoordigd. Maar type en tekening van de Ancona´s in deze landen wijken nogal af van wat we hier gewend zijn. Deze kippen ogen wat bonter en zijn soms zelfs plomp. (1)
(1) Nederlandse Ancona komt uit Amerika, Ad Boks, Levende Have en Alles over kippen oktober 2012.
Terug naar:
