Maandag ontdekte ik dat onze witte geit door de andere geiten omver werd gedrukt.
Ik heb haar gelijk uit de wei gehaald en een plaatsje in de schuur gegeven.
Eerst bleef ze nog wel op haar poten staan, maar het werd steeds slechter.
In september had ik de veearts er al eens bij gehad, omdat ze zo verschrikkelijk mager was. Ik had de geiten net daarvoor een wormkuur gegeven (pillen), maar volgens de veearts werkten deze niet. Ik heb toen een andere kuur in de vorm van een drankje gegeven. Dit moest ik in november herhalen en had ik juist verleden week nog gedaan.
Maar nu is deze geit dus weer verschrikkelijk mager. Ze eet en drinkt goed, ze krijgt geitebrokken en hooi en af en toe een stukje brood. Haar ontlasting ziet er goed uit. Maar ze is dus heel erg zwak.
Dinsdag ging het veel slechter met haar. Ze lag plat op de grond met ook haar kopje op de grond. Ik heb direct de veearts gebeld, die ook gelijk kwam.
Maar hij kan niets bijzonders vinden. Haar temperatuur was goed. Ze heeft een paar vitamine injecties gehad. En ik heb een warmtelamp boven haar gehangen.
Ze ligt nu wel weer beter rechtop en kijkt goed uit de oogjes en reageert wel op mij aanwezigheid.
Maar ze wil of kan nog steeds niet op haar poten staan. Als ik het probeer om haar op de poten te zetten, mekkert ze heel zielig, alsof het pijn doen.
Wie kan mij advies geven of vertellen wat er aan de hand kan zijn?
Reacties
Klinkt als CAE (Caprine arthritis encephalitis). Dit is een virusinfectie welke op jonge leeftijd wordt opgedaan. De infectie "verbergt" zich jaren in het lichaam. Verschijnselen zijn op oudere leeftijd vaak "dikke en pijnlijke gewrichten" en een onstabiele gang plus vermagering ondanks goed eten. Het komt voornamelijk voor bij witte melkgeiten. De melkgeitensector probeert al jarenlang vrij te worden door het "uitstoten" van besmette dieren.<br>
<br>
Vermagering wordt veroorzaakt (1) door het niet goed kunnen eten of (2) een proces wat veel energie kost (bijvoorbeeld CAE of tumor). Kijk ook eens goed in de bek van de geit. Maakt ze "proppen" van het hooi/gras dat uit de bek valt.<br>
<br>
De diagnose CAE kan met bloedonderzoek worden gesteld (Gezondheidsdienst voor dieren). Bij een positieve bloeduitslag is de geit ook echt besmet. Bij een negatieve uitslag kan het dier TOCH besmet zijn. Een therapie is er niet...! Alleen tijdelijke ondersteunende medicijnen in de vorm van pijnstillers en antibiotica.<br>
<br>
LAAT OOK DE MEST EENS ONDERZOEKEN! LUKRAAK ONTWORMEN ALS ER GEEN VERBETERING IS HEEFT MIJN INZIENS GEEN ZIN! Misschien ligt hier een taak voor "Levende Have" om een ondersteuning te geven d.m.v. het aanbieden van mestonderzoek van Hobbydieren (tegen een schappelijke prijs). Dit kan overigens ook gedaan worden door uw eigen dierenarts of de Gezondheidsdienst voor Dieren.
<br>
Leo van Merwijk<br>
Dierenarts<br>
<br>
[email protected]<br>
<br>
Bata4en - Kliniek voor dieren<br>
www.bata4e.nl<br>
www.bata4e.blogspot.com<br>
www.dierenartswinkel.nl/shop<br>
www.alpacasofthelowlands.com<br>
<br>
Beste Leo van Merwijk,
Heel erg bedankt dat u de moeite hebt genomen om te reageren op mijn oproep.
Het betreft inderdaad een witte melkgeit.
Zoals eerst al aangegeven heb ik dus verleden week maandag geconstateerd dat er iets met de geit aan de hand was. Dinsdag heeft de dierenarts haar twee vitamine injecties gegeven. Vrijdag heb ik de dierenarts weer gebeld, omdat ze nog steeds niet op haar poten wilde gaan staan. Hij is toen geweest en heeft haar een injectie met een pijnstiller en ontstekingsremmer gegeven en een antibioticum.
De afspraak was dat ik maandag weer zou bellen om te bespreken hoe het nu ging.
Het was me opgevallen dat de geit toch al veel levendiger was en nu ook wat meer met het bovenlichaam omhoog kwam, zeg maar op haar voorknieen kwam.
Ook hoefde ik niet steeds de voerbak en drinkbak voor te houden, ze schuifelde er zelf naar toe.
Ik heb het idee dat de antibioticum wel wat geholpen heeft. De dierenarts is toen maandag weer geweest om nog een antibioticum injectie te geven.
Lachend zei hij dat de geit eigenlijk fysiotherapie zou moeten hebben. Ik vertelde hem toen dat ik dit al een aantal dagen doe. Een paar keer op een dag beweeg ik haar poten om de gewrichten los te houden en masseer ik de poten.
Ik heb nu met de dierenarts afgesproken dat we het tot vrijdag zullen aankijken en als ze dan nog niet op haar poten staat, dat we haar dan moeten laten inslapen.
Maar vanmorgen probeerde ze toch wat op haar achterpoten te steunen. Met wat hulp van mij, probeert ze nu toch iets te blijven staan. Dus er is nog steeds vooruitgang.
Wat is uw mening hierover, is het zinvol om nog door te gaan en nog meer antibioticum te geven aan het eind van de week, of is het toch hopeloos?
Natuurlijk wil ik haar graag helpen, maar wil niet dat het een lijdensweg gaat worden.
Ik heb van deze geit ook nog twee jonkies, geboren in april. Zouden deze ook de ziekte onder de leden hebben?
met vriendelijke groet,
Astrid
Sorry voor de late reactie.<br>
<br>
Als het CAE is, dan raadt de Gezondheidsdienst voor dieren aan om de dieren te euthenaseren.<br>
Ik doe dat eigenlijk nooit als ze weer opknappen op pijnstiller en antibiotica. Je kan langere tijd een pijnstiller blijven gebruiken (indien nodig). Echt beter worden doen de geiten niet (als het CAE is). Je kunt wel maanden tot jaar het leven verlengen zonder dat er m.i. sprake is van dierenleed. Wel altijd goed je handen wassen na contact met geit.<br>
Verder kunnen de jonkies ook besmet zijn (evenals de andere geiten). Daarom is het voor de prof. geitenhouderij (zie advies GD) ook zinniger om besmette dieren "uit te stoten"; dus euthenaseren.<br>
Ik hoop dat de geit heel erg is opgeknapt en dat mijn waarschijnlijkheidsdiagnose niet klopt...<br>
<br>
Hartelijke groeten,<br>
<br>
<br>
Leo van Merwijk<br>
Dierenarts<br>
<br>
[email protected]<br>
<br>
Bata4en - Kliniek voor dieren<br>
Maandag heb ik toch in overleg met de dierenarts de geit laten inslapen.
Ik had nog wel wat hoop, omdat ze toch steeds op voorknieen en achterpoten door het hok schuifelde.
Maar maandag toch maar weer contact opgenomen met de dierenarts.
Hij vond dat hij niets meer voor haar kon doen en adviseerde om een spuitje te geven.
Hij dacht meer in de richting van een hersenvliesontsteking. Haar voorpootjes waren verkrampt, ondanks dat ik ze dagelijks masseerde en de gewrichtjes bewoog.
Ook vond hij dat ze niet erg goed reageerde op bewegingen voor de ogen, alsof ze slecht zag, haar pupillen waren ook erg groot.
Ik vind het erg spijtig dat ik haar niet meer hebben kunnen helpen.
De jonkies zijn nog erg tierig, maar ik houd ze extra goed in de gaten.
Astrid