De Nederlandse Landgeiten bepaalden eeuwenlang het gezicht van de geitenstapel in ons land. Het ras is goed aangepast aan ons klimaat. Door kruising met meer productieve buitenlandse rassen heeft de Nederlandse Landgeit op het punt van uitsterven gestaan. In de vijftiger jaren van de vorige eeuw waren er nog maar enkele exemplaren overgebleven. Vanaf die tijd heeft een groeiende groep enthousiaste fokkers het ras voor uitsterven behoed. Er zijn nu ongeveer 2000 geiten en 200 bokken ingeschreven in het stamboek van de Landelijke Fokkersclub Nederlandse Landgeiten (LFNL).
Het hoofddoel van de LFNL is het bewaren van het oude doch vitale ras van de Nederlandse Landgeit. Dit doel probeert ze te bereiken door:
het stimuleren van contacten tussen fokkers en andere geïnteresseerden. De regionale clubs organiseren symposia, lezingen, bezoeken aan landgeitenfokkers, stallentochten en andere leerzame en gezellige bijeenkomsten;
het bijhouden van een stamboek om inteelt tot een minimum te beperken;
het organiseren van keuringen en het geven van fokadviezen om zo de fokkerij te stimuleren;
het vier maal per jaar uitgeven van een clubblad vol informatie, zoals keuringsuitslagen, geboortenboek, dekbokkenlijst en andere wetenswaardigheden over de landgeit.
Het ledenbestand is divers:
- particulieren die fokken
- particulieren die niet fokken maar de geiten als gezelschapsdier houden
- kinderboerderijen, zorgboerderijen, onderwijsinstellingen en musea
- natuurbeheerinstanties (Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer, etc.).
De LFNL is het overkoepelende orgaan van een aantal regionale fokkersclubs:
Daarnaast zijn er enkele leden in Duitsland, België en Frankrijk.
www.landgeit.nl
