Ze lijken op de Duitse Coburger Fuchs en de Franse Solognote. De Ardense Voskop zit daar zo’n beetje tussenin. Een jaar of wat geleden een ras dat met uitsterven werd bedreigd. Nu, dankzij de inspanningen van het Belgische Steunpunt Levend Erfgoed, een zeldzaam succes.
De Ardense Voskop vindt, zoals de naam al zegt, zijn oorsprong in de Ardennen. Tweeduizend jaar geleden introduceerden de Romeinen er de lakennijverheid die de legers van de nodige kleding moest voorzien. De wol werd uit de naburige contreien gehaald. Strabo, een Griekse aardrijkskundige en historicus, bereisde in het kielzog van de Romeinse legers de toenmalige wereld en stelde zijn bevindingen te boek. In zijn zeventien volumes tellende Geographica van rond het begin van onze tijdrekening, schreef hij dat de schapen in deze streek klein van gestalte waren, maar fijne wol en overheerlijk vlees produceerden.
Het heideschaap voelt zich thuis in ruige omstandigheden. Ze kunnen zowel tegen droogte als tegen nattigheid en kou. Ooien lammeren makkelijk af. Ze zonderen zich af van de kudde, werpen een of twee nakomelingen en voegen zich na een dag of twee weer bij de rest.
Uiterlijke kenmerken
De Ardense Voskop is een schaap van gemiddelde grootte, dat vooral opvalt door zijn egaal donkerbruine kop en poten, de beige kleur van de wol met daaronder een donkerbruine ondergrond. De staart is lang en vol. Het schaap maakt een robuuste en statige indruk en is bijzonder levendig. De wol is hedentendage van matige kwaliteit en bevat soms haren die bij de ram de vorm van een echte halskraag kunnen aannemen. De ram heeft een sterk gebogen neuslijn en is bij voorkeur hoornloos, alhoewel soms stevige spiraalvormige horens voorkomen. De ooi heeft een licht gebogen neuslijn en is hoornloos.(1)
(1) Ardense voskop: een zeldzaam succes, Levende Have, juni 2009
Terug naar:
