Bladeren, schors, zaden en jonge twijgjes van de acacia (Robinia pseudoacacia) bevatten gifstoffen waarvoor paarden heel gevoelig zijn. Ze kunnen al klachten krijgen na het eten van 70 gram schors; 150 gram schors kan soms zelfs dodelijk zijn.
Ongeveer een tot twee uur na het eten van de giftige delen kunnen al symptomen optreden als koliekerigheid, sufheid en lusteloosheid, en bij veel gifstoffen ook ataxie en andere zenuwverschijnselen. Dat meldt de Gezondheidsdienst voor Dieren (GD).
Ongeveer een tot twee uur na het eten van de giftige delen kunnen al symptomen optreden als koliekerigheid, sufheid en lusteloosheid, en bij veel gifstoffen ook ataxie en andere zenuwverschijnselen. Dat meldt de Gezondheidsdienst voor Dieren (GD).
Dierenarts Hans Caron van dierenkliniek ’t Leijdal in Chaam meldde deze zomer bij de Helpdesk Paard van de GD een geval van een mogelijke vergiftiging. Bij een twintigjarige merrie werden plotseling vage koliekverschijnselen gezien. Ze maakte een lusteloze en afwezige indruk, maar hartfrequentie en darmgeluiden waren normaal. Ondanks medicatie (pijnstiller en laxeermiddel) en spoelen van de maag trad de uren na de behandeling geen verbetering op. Het paard raakte in shock en moest uiteindelijk worden geëuthanaseerd.
De diagnose van een acaciavergiftiging is volgens de GD moeilijk te stellen, eigenlijk kom je er alleen achter als je een paard van acaciahout hebt zien eten. Er is geen gerichte behandeling tegen de gifstoffen van de acacia mogelijk. Behandeling bestaat uit ondersteuning van het zieke paard en behandeling van de symptomen die optreden.
De diagnose van een acaciavergiftiging is volgens de GD moeilijk te stellen, eigenlijk kom je er alleen achter als je een paard van acaciahout hebt zien eten. Er is geen gerichte behandeling tegen de gifstoffen van de acacia mogelijk. Behandeling bestaat uit ondersteuning van het zieke paard en behandeling van de symptomen die optreden.
Redactie Levende Have
Comments
Dat het paard in Chaam klachten van Robinia had, is een gok en zorgt alleen maar voor paniek. In principe eten paarden dit hout niet. Ze knabbelen er zelfs niet aan. Alleen gedegen onderzoek bij het overleden paard kan naar voren brengen waaraan het paard is overleden.