Paarden kunnen op vele manieren een min of meer ernstige verwonding oplopen. Er kan sprake zijn van schaafwonden, snijwonden, scheurwonden, of.steekwonden. Vooral de wonden ten gevolge van (prikkel)draad zijn berucht. Deze laatste zitten vaak in de kootholte van het paard of aan de binnenkant van het spronggewricht en de ravage kan groot zijn.
Oppervlakkige wondjes van ongeveer een centimeter en schaafwonden kunnen vaak door de eigenaar zelf worden behandeld. Er zijn middelen die de wond soepel houden en de genezig bevorderen.
Heeft het paard een fikse verwonding opgelopen het paard gewond geraakt, dan zijn in eerste instantie drie dingen belangrijk.
- is er in het verleden een tetanuspreventie toegepast? Zo niet, dan moet dat onmiddellijk gebeuren. Paarden zijn erg gevoelig voor tetanus en vooral bij diepe wonden is de kans op deze vrijwel onherstelbare ziekte groot. Uw dierenarts zal ernaar vragen, dus zorg dat u in elk geval weet waarmee het paard ooit gevaccineerd is. De preventie zal op dat moment bestaan uit het toedienen van tetanus serum en/of antibiotica.
- denk aan de veiligheid van uzelf en de omstanders. Als het paard wild is of onverwachte bewegingen maakt, doe dan geen onbezonnen dingen om het dier in bedwang te houden. Meestal zijn gewonde paarden opvallend rustig, totdat je in de buurt van de pijnlijke wond komt.
- controleer of er sprake is van een bloeding. Als deze pulserend is, dan duidt dat op een slagaderlijke bloeding en moet het been zo mogelijk worden afgebonden. Als het een normale bloeding betreft, die meestal erger lijkt dan het is, kan dichtdrukken met bijvoorbeeld een schone doek volstaan. Als de wond nog schoon is, vermijd dan dat deze wordt bezoedeld en als dat reeds gebeurd is, begin dan met het voorzichtig afspuiten van de wonden met behulp van de waterslang, liefst met lauw water, dat is prettiger voor het paard. Breng in geen geval ontsmettingsmiddelen aan in of op de wond, zoals jodium, dettol of ‘blauwspray’. Deze middelen zijn bedoeld voor het ontsmetten of doen opdrogen van oppervlakkige wonden.
Injectie
Als de dierenarts is gearriveerd, zal deze het paard rustig maken met behulp van een injectie of zelfs onder algehele narcose brengen. Hij zal kijken of er pezen bij de verwonding betrokken zijn en of er onderliggend bot beschadigd is. Hij zal zoveel mogelijk proberen om de wonden schoon te maken, te ontdoen van los materiaal, dat niet meer genezen kan en te hechten. Het hechten van wonden bij paarden lijkt meestal op een mislukking uit te draaien, omdat vrijwel altijd blijkt dat de wond na enige dagen weer openspringt. Dat is wel zo, maar vaak blijkt toch een gedeelte van de wond na een paar dagen al dicht gegroeid te zijn en elke paar centimeter wondgenezing is winst.
Daarom: hechten wat je hechten kunt. Groeien de wondranden niet direct aan elkaar, dan geneest de wond door het langzaam dichtgroeien van de onderliggende lagen. Op zichzelf hoeft dit geen probleem te zijn, maar de wondbehandeling vergt in dat geval wel veel meer aandacht. Denk aan het regelmatig wisselen van verbanden en het schoonmaken van de wonden. Er zijn diverse middelen die de wondgenezing en de huidgroei stimuleren. Bij ernstige verwondingen zal opname in een kliniek voor een dagelijkse behandeling veelal nodig zijn. Zelfs dan kan het nog goed aflopen. Het is soms verrassend hoe ernstig verwonde paarden kunnen herstellen.
Terug naar:
