Algemeen

Bouwtekening en handleiding voor kippenhok met uitloop

Bouwtekening en handleiding voor kippenhok met stahoogte

Bouwtekening en handleiding voor klein, verplaatsbaar kippenhok

Deze schuilstal is met een afmeting van 3.50 x 5.00 m geschikt voor twee paarden. De hoogte aan de voorzijde is 2.70 m en aan de achterzijde 2.30 m. De schuilstal kan het beste worden geplaatst op het droogste stuk van het weiland en met de rug naar de regen- en windkant. Houd ook rekening met het landschap. Gemeenten die schuilstallen buiten het bouwblok toestaan, stellen vaak eisen aan materiaalgebruik.  Om die reden zijn de verticale delen van deze schuilstal geheel van hout.

Dit mobiele hok is geschikt voor meerdere diersoorten: schapen, geiten of een varken. Het is circa 1.60 x 2.40m groot. Iets groter of kleiner kan natuurlijk ook. Het is verplaatsbaar doordat er een paar kruiwagenwielen onder zitten. Door het hok geregeld te verzetten kan de grond eromheen weer herstellen. Ook is het hok geschikt om de dieren er over een kleine afstand mee te vervoeren. Het geraamte maken we van hout. Men kan ook kiezen voor een stalen frame, maar dan moet men wel kunnen lassen. De buitenkant kunnen we afwerken met Western Red Cedar.

Houders van paarden, schapen, koeien, geiten en varkens gebruiken voor de afrastering steeds vaker schrikdraad, veelal in combinatie met ander materiaal zoals palen, hekwerk en gaas. Schrikdraad, ook wel een stroomdraad genoemd, is iets anders dan prikkeldraad of puntdraad. Het gebruik van prikkeldraad is een ouderwetse methode van afrasteren. Het materiaal is niet meer van deze tijd, mede vanwege het gevaar op verwondingen. Rond weides waarin vluchtdieren worden gehouden, zoals paarden, is het zelfs absoluut af te raden.

De voorknie van een koe is te vergelijken met de menselijke pols. Eigenlijk lopen koeien dus op hun laatste twee vingerkootjes; de klauwen. De rest van de vingerkootjes is in de loop van de evolutie verdwenen of een functieloze uitstulping van de huid – de bijklauwen – geworden. De bijklauwen van koeien zijn daarmee te vergelijken met de zwilwratten van paarden en ezels.

De kip met kuif en baard heeft sinds de 16e eeuw – uit die tijd dateren de eerste beschrijvingen van dit type hoenders – heel wat veranderingen ondergaan. Hoewel de meeste fokkers zullen zweren dat ze zich nog altijd laten leiden door afbeeldingen op oude schilderijen en prenten. Welke kleuren of vormen aan het palet worden toegevoegd, de dieren zijn en blijven verwant aan het Hollandse kuifhoen. De hennen beschikken over een volle, ronde kuif en een driedelige baard in plaats van kinlellen. Bij de hanen is de kuif wat losser, omdat deze uit sierveren is opgebouwd.

Om de bestrijding van dierziekten te kunnen betalen is er een Diergezondheidsfonds. Met name in de schapen- en geitenhouderij is sprake van een relatief groot aandeel hobbyhouders. De heffingsgrens is gelegd bij 25 of meer schapen of geiten. 
Op deze houderijen bevinden zich 82% van de totale schapen en geiten in Nederland. Voor houders met 25 of minder schapen en geiten betaalt de overheid eventuele kosten die te maken hebben met het collectieve belang van de diergezondheid.

Schapen en geiten in Nederland kunnen met ingang van 2010 alleen nog met een overzicht van medicijngebruik en hun ziektegeschiedenis (de zogeheten Voedsel Keten Informatie) naar het slachthuis.