GD waarschuwt voor teken bij paarden

De Gezondheidsdienst voor Dieren waarschuwt voor een verhoogde kans op een tekenbeet bij paarden. Besmette teken kunnen bijvoorbeeld de ziekte van Lyme overdragen, maar ook minder bekende aandoeningen zoals anaplasmose. 

 

Een bedreiging vormt de komst van de tekensoort Dermacentor reticulatus. Deze teek kan drager zijn van verscheidende ziektekiemen, maar kwam tot voor kort niet voor in Nederland. De Dermacentor-teek is waarschijnlijk meegenomen uit het buitenland door honden. De teek kan inmiddels in ons land overleven. Bij onderzoek tussen 2007 en 2013 werden meer dan 1300 Dermacentor-teken op elf verschillende locaties in Nederland en België gevonden. Bijna 2 procent van de onderzochte teken bleek besmet te zijn met Babesia caballi (ziekteverwekkend voor paarden).

 

De Dermacentor-teek kan ook piroplasmose overbrengen. Er zijn twee vormen van piroplasmose: equine babesiose (veroorzaakt door Babesia caballi) en equine theileriose (veroorzaakt door Theileria equi). Theileria equi wordt door de teek niet op zijn nageslacht overgedragen. Bij paarden is de ziekte heel moeilijk te bestrijden, het paard is het ‘reservoir’. Babesia caballi wordt wel door een volwassen vrouwtjesteek overgedragen op haar tekeneitjes. De teken zelf vormen hier het belangrijkste reservoir. Deze vorm van piroplasmose is wel goed behandelbaar bij het paard.

 

In gebieden waar piroplasmose regelmatig voorkomt en de paarden afweerstoffen hebben, verloopt een infectie vaak symptoomloos. In Nederland hebben de meeste paarden echter geen afweerstoffen en kunnen er wel klinische symptomen optreden. Bij acute gevallen is sprake van hoge koorts (hoger dan 40 graden Celsius), benauwdheid, ernstige bloedarmoede, geelzucht, bloed in de urine, rode slijmvliezen en soms lichte koliek. In minder acute gevallen komen, naast de eerder genoemde symptomen, vaak ook gewichtsverlies en wisselende periodes met koorts voor. De kleur van de oog- en mondslijmvliezen kan variëren van lichtroze tot helgeel. In de chronische fase zijn er geen specifieke symptomen maar hebben de paarden vage klachten zoals een gebrekkige eetlust, slecht presteren en verlies van spiermassa.

 

Anaplasma phagocytophilum wordt overgedragen door Ixodes- en door Dermacentor-teken. In Nederland zijn inmiddels Anaplasma phagocytophilum-infecties bij paarden aangetoond en beschreven. De klinische verschijnselen zijn niet erg specifiek: koorts, lusteloosheid, gebrek aan eetlust, vochtophoping in de achterbenen, spierpijn, incoördinatie en geelzucht kunnen optreden. Daarom kan het zeer lastig zijn de aandoening te onderscheiden van andere aandoeningen. De infectie kan echter ook volledig symptoomloos verlopen. Vaak vindt spontaan klinisch herstel plaats binnen 7 tot 21 dagen, maar een infectie kan ook dodelijk zijn.

 

Borrelia burgdorferi, de veroorzaker van de ziekte van Lyme, wordt overgedragen door Ixodes-teken. Deze teken moeten minstens achttien uur op het paard aanwezig zijn om de infectie over te dragen. Verschillende klinische symptomen zijn toegeschreven aan infecties met Borrelia burgdorferi: koorts, gewrichtsontsteking, kreupelheid, spierpijn, lusteloosheid, oogontsteking, hersenontsteking en verwerpen. Het oorzakelijke verband tussen een infectie met Borrelia burgdorferi en de ziekteverschijnselen is echter moeilijk aan te tonen bij het paard. 

 

Inspectie na een buitenrit en tijdens weidegang in hoog gras kan een hoop ellende voorkomen. Verwijder teken zo snel mogelijk met een speciale pincet en gebruik daarbij geen alcohol. Ontsmet na het verwijderen van de teek de bijtplek met betadine.

 

Redactie Levende Have/Bron: GD
 

Zie ook wiki Tekenziekten bij paarden