Schuilstallen: meten met twee maten

Boer John Klaver mag een megastal bouwen op een bouwblok van 4,5 hactare in het Noordhollandse Winkel. Hij is niet de enige die in deze provincie het landschap ontsiert met een kolos voor bijna 800 melkkoeien. Ook het bedrijf Schouten breidt in Middenmeer uit naar 434 melkkoeien en 270 kalveren. En zo zijn er nog wel meer boeren die van het college van Gedeputeerde Staten Noord-Holland hun gang kunnen gaan, ook al verstoren ze het door het provinciebestuur zo geprezen ''open landschap''.

Terwijl bouwen uit economisch belang is toegestaan, is het plaatsen van eenvoudige schuilstallen  in Noord-Holland als het aan de provincie ligt verboden. Die werken verrommeling in de hand, laat het college weten in een brief over het initiatiefvoorstel van GroenLinks. Deze fractie wil dat schuilstallen in Noord-Holland voortaan onder voorwaarden worden toegestaan. Maar dat ziet het college van Gedeputeerde Staten dus niet zitten. 

 

Vreemd dit meten met twee maten. Onbegrijpelijk ook. Er zijn immers gemeenten in Noord-Holland die het plaatsen van schuilstallen al lang in hun bestemmingsplan hebben geregeld. Waarom mag het nu ineens weer niet van de provincie? Waarom staan GS geen mooie schuilstallen toe en moeten houders van schapen, geiten en paarden wat hen betreft hun toevlucht nemen tot keten en containers? Wat zit daar achter?
De brief van GS aan de Statenleden geeft antwoord. Het college heeft zich laten adviseren door LTO-noord. Dat is een organisatie van boeren, die geen enkele affiniteit heeft met houders van hobbydieren. Deze organisatie heeft het college van GS zeer eenzijdig voorgelicht, zo blijkt uit de brief, waardoor de gedeputeerden nu denken dat schuilstallen de kwaliteit van het landschap aantasten. Ook de vrees dat het plaatsen van schuilstallen leidt tot het opdelen van percelen, is ingefluisterd door LTO-noord. Evenals de gedachte dat dieren ook bij huis in de stal kunnen worden geplaatst. Dat doen echte boeren immers ook. 

De opstelling van GS in Noord Holland duidt op een verregaande invloed van boeren op het openbaar bestuur en onthult ook dat deze beroepsgroep weinig op heeft met particulieren die dieren houden. Al die lapjes grond met paarden, schapen of geiten, waar vaak ook nog hinderlijke bomen, heggen en houtwallen staan - ze moeten er niets van hebben, zo blijkt. Een weiland met een schuilstalletje zou de particuliere dierhouderij alleen maar bevorderen en de waarde van deze grond doen toenemen, en dat willen de boeren in Noord-Holland kennelijk koste wat kost voorkomen. Hun grondhonger is groot. De paticulieren met hun kleine percelen kunnen maar het beste verdwijnen, zodat er één groot, open productielandschap kan ontstaan. Daarom luidt het advies: geef ze vooral geen schuilstallen.