Als je jakobskruiskruid niet steeds blijft uittrekken maar met rust laat, dan graaft het binnen een paar jaar zijn eigen graf. Bacteriën, schimmels en ook andere planten bestrijden het jacobkruiskruid effectiever dan de mens.
Dit stelt Tess van de Voorde, onderzoeker van de plaagplant bij Wageningen Universiteit en het Nederlands Instituut voor Ecologie (NIOO-KNAW). Zij komt met duidelijke adviezen voor beheerders. Vrijdag 13 mei promoveert ze in Wageningen.
Tot nu toe vindt vaak bestrijding van jakobskruiskruid plaats door de planten helemaal te verwijderen. “Zo houd je het probleem juist in stand,” aldus Van de Voorde. “Hierdoor kan zich geen remmende ‘bodemmoeheid’ tegen de plant opbouwen, en blijft de grond geschikt voor jakobskruiskruid. Laat in plaats daarvan de planten staan. Dan wordt de grond vanzelf ongeschikt.” Het advies is dus om te wachten. Bij een stevige uitbraak kan die bodemmoeheid zich al binnen één groeiseizoen ontwikkelen, dus er hoeft niet erg lang gewacht te worden op resultaat.
Erfenis in de bodem
Van de Voorde wijst erop dat planten een erfenis achterlaten in de bodem waar ze leven. Dat is nog jaren later terug te zien in de bodemgemeenschap. In het geval van jacobskruiskruid blijkt de plant zijn eigen standplaats ongeschikt te maken, doordat microscopisch kleine bacteriën en schimmels zich ophopen in en rond de wortels.
Van de Voorde onderzocht dit op een serie voormalige landbouwgronden op de Veluwe die tussen de twee en 25 jaar geleden uit productie zijn genomen, aangevuld met kasproeven. “De plant groeit verrassend veel slechter in grond waar al soortgenoten in hebben gegroeid,” legt ze uit. “Als je het vergelijkt met steriele grond groeit het wel 70% slechter.”
Andere planten belemmeren groei jacobskruiskruid
Een opmerkelijke vondst is dat ook een aantal andere graslandsoorten uit hetzelfde gebied de groei van jakobskruiskruid belemmert, zoals witte klaver, duizendblad, reukgras en ringelwikke. Omgekeerd groeien veel van deze graslandsoorten juist beter op jakobskruiskruidgrond. Een tweede reden om de kruiskruidplanten niet uit te trekken, aldus Van de Voorde Een derde is, dat uittrekken de grond verstoort: begraven zaden komen aan de oppervlakte en kiemen. Zo leidt dat juist tot meer jakobskruiskruid. Wilde zwijnen en overbegrazing kunnen hetzelfde effect hebben.
Het is wel verstandig om de jakobskruiskruidplanten af te maaien, waardoor ze geen zaden kunnen vormen. Zonder zaden kunnen ze zich niet verspreiden naar omliggende gebieden. Ook is het goed om te zorgen voor een dichte vegetatie, waar de zaden van jakobskruiskruid niet goed kiemen. In juni organiseert Van de Voorde een speciale adviesbijeenkomst voor groen- en natuurbeheerders.
Redactie Levende Have/Bron: NIOO KNAW, www.nioo.knaw.nl
Comments
Bij mij recht tegenover is een perceel waar door de gebruiker al ruim 15 jaar helemaal niets aan wordt gedaan. Er loopt al die tijd een pony op. Op dat perceel groeit al deze tijd jakobskruiskruid in dermate massale hoeveelheden dat het ruim de helft van het totale oppervlak beslaat. In al deze jaren is deze hoeveelheid vrijwel constant gebleven. Hoezo bodemmoeheid tegen dit gewas??? Wat een onzin! Het is maar goed, dat paarden Jakobskruiskruid niet eten zolang het op het land staat!!
Kan nog geloven dat een plantje op den duur uitsterft. het heeft alleen de nare eigenschap erg veel zaad te verspreiden en voordat dat weer uitgestorven is gaat dit proces gewoon door. Helaas is laten staan dus echt geen optie