Wie wil fokken met zijn ezelmerrie, zou een beetje geduld moeten hebben. Bij drie jaar is een merrie weliswaar in staat nakomelingen te krijgen, maar pas twee jaar later is het dier helemaal volgroeid. Een dracht op jonge leeftijd kan te veel van het dier vergen. Ook laten erg jonge merries zich niet makkelijk dekken. Ze kunnen dan nog zo hengstig zijn, maar schrikken zich rot als er zich daadwerkelijk een hengst aandient. Pas vanaf vijf jaar is een ezelin lichamelijk én geestelijk helemaal klaar voor het moederschap.
Een tamme ezelin kan het hele jaar door paren, maar in het wild vindt de paring meestal in de lente plaats en komt het veulen ongeveer rond diezelfde tijd het jaar erna ter wereld.
Hoewel ezels van oudsher in kuddes leven, bestaande die uit tientallen merries en veulens, verandert de samenstelling van de kudde voortdurend. Hengsten hebben hun eigen territorium. Ze zoeken elke keer weer een andere ezelin om te paren.
Een ezelhengst in gevangenschap heeft meestal ook niet genoeg aan één vrouw. Als hij samen met slechts één merrie wordt gehouden, zal hij zal haar constant blijven lastigvallen. Dat gaat niet altijd zachtzinnig; een opdringerige hengst kan venijnig bijten. Zet daarom op zijn minst twee maar liever nog meer merries bij één hengst. Zo wordt het een kleine kudde. De hengst zal rustiger blijven en zijn aandacht verdelen onder zijn dames. De andere optie is castratie. Een gecastreerde hengst laat de merries met rust, ook als het er maar eentje is. Zij zullen de beste vrienden worden.
De ezelhengst gedraagt zich in de paartijd in de ogen van de mens uitgesproken agressief tegenover de merrie: hij bijt, slaat met zijn hoeven en jaagt haar op. De ezelin is pas na deze bejegening bereid tot paren.
Gerelateerde onderwerpen:
Terug naar:
