De vetstaart is het meest in het oog springende raskenmerk van de Karakul. Voor de rest is het schaap te herkennen aan een middelgroot postuur, een rank skelet en fijn beenwerk.
De lange beharing is meestal zwart, soms bruin en wordt naarmate ze ouder worden lichter van kleur. Schimmelkleurige Karakuls komen ook voor. Dan worden ze Schiras genoemd.
De kop is lang en smal. Ooien hebben geen horens, rammen kunnen zowel gehoord als ongehoornd zijn. Volwassen ooien wegen circa 60 kilo, rammen rond de 80 kilo. Het Karakulschaap kan wel 15 jaar oud worden. (1)
(1) Karakulschaap is een vetpot, Levende Have augustus 2004
Terug naar: