Een paar stevige poten en een goedmoedig uiterlijk. Dat is het eerste wat opvalt aan het Herdwick schaap. Aan een eeuwenlang, bepaald niet zachtzinnig bestaan in het Engelse Lake District heeft de Herdwick een robuust gestel overgehouden. Maar ook een rustig karakter.
Nog altijd onderhouden enkele tienduizenden Herdwickschapen de heuvels van het Engelse Lake District, waar ze vaak zonder enige vorm van bijvoeding al eeuwenlang weten te overleven. Zeker, ze kennen de plaats waar ze thuishoren, de boerderij en hun eigenaar. Ze weten de weg naar huis feilloos te vinden. Maar meestal zwerven ze ergens over heuvels en bergen, klimmen omhoog tot op duizend meter – weer of geen weer, het maakt ze niet uit. Met hun stevige poten houden ze zich staande in rotsachtig landschap, hun dikke, ruwe vacht beschermt ze tegen barre weersomstandigheden en meestal is er alleen gras, soms wat hooi en bladeren van takken.
Zo’n vijf keer per jaar halen de boeren van het Lake District hun kuddes naar het dal: om ze te laten aflammeren, te wassen, te scheren, te wegen, om ze te laten dekken, en om de rammen te castreren. Dat wassen gebeurde vroeger in diepe poelen. De schapen werden er op weinig zachtzinnige wijze in gegooid en moesten zich er al zwemmend uit zien te redden. Een gebruik waaraan begin vorige eeuw een einde kwam. Sindsdien worden de schapen gewassen in een tobbe en gesprayed met een middel tegen parasieten.
Het leven is hard voor de Herdwick. Toch heeft dat geen schuw schaap opgeleverd. Integendeel. De Herdwick is goeiig, mak, en aanhankelijk. Het is opmerkelijk hoe een schaap dat zo gewend is aan een bestaan in de bergen, waar ze hooguit zo nu en dan een wandelaar tegenkomen, de mens zo vriendelijk bejegent. Hoe kalm ze blijven als je de wei betreedt. Zelfs van de rammen heeft de mens niets te vrezen.
De Herdwick is vooral een gemakkelijk schaap. Sterk en duurzaam. Ze kunnen wel zestien tot zeventien jaar worden. Lammeren ‘’floepen’’ eruit.
Terug naar:
