De Bleu du Maine is aan het eind van de 19e eeuw in Frankrijk ontstaan uit een kruising van de Chotelais met de Leicester of de Wensleydale, twee Britse rassen. Door strenge selectie is het een van de productiefste rassen ter wereld geworden. Opvallendste uiterlijke kenmerken zijn de donkergrijze tot zwarte (‘donkerblauwe’) wolloze koppen, oren en poten. Hoe die zwarte lichaamsdelen zijn ontstaan, is onduidelijk. Ook kenmerkend voor het ras zijn de hoornloosheid, het brede voorhoofd, de brede neus, rug, schouders en borst, de lange, opstaande oren, de vooruitstekende oogkassen en de lange, zachte wol. Het gemiddelde gewicht van volwassen rammen is 110-120 kg, van volwassen ooien 80-90 kg. Een ooi krijgt gemiddeld 2,2 lammeren per worp.
De Bleu du Maine is een echt vleesras dat veel en smakelijk vlees levert, maar gemakkelijk aflammeren en goede moedereigenschappen spelen ook een belangrijke rol. De lammetjes zijn bij de geboorte klein en rank, met een smalle kop. De ooien lammeren daardoor heel gemakkelijk af. Ze zijn al heel vroeg geslachtsrijp. Volwassen dieren zorgen voor veel nakomelingen, blijven lang vruchtbaar en geven meer dan voldoende melk om van twee of drie kleine lammetjes stevige vleesdieren te maken.
De Bleu du Maine is een sober weideschaap dat nog dicht bij de natuur staat. Het is een fijn schaap voor hobbyisten, want ze zijn gemakkelijk te houden en kunnen praktisch het hele jaar buiten staan. Ze hebben weinig bijvoeding en verzorging nodig en lammeren meestal zelfstandig af. Het zijn bovendien grote, stoere beesten, snel en wendbaar, wat ze geschikt maakt om ze samen bij paarden in het land te zetten. Het zijn echter geen ‘knuffelschapen’.
De Bleu du Maines zijn populair bij hobbyisten maar ook bij Texelaarfokkers. Van de Texelaars is bekend dat ze moeilijk aflammeren, vooral de jonge ooien. Als die gekruist worden met een Bleu du Maine, ontstaan er veel minder geboorteproblemen. De lammeren die uit deze combinatie ontstaan, zijn de bekende Bleu Texen. Er wordt meestal niet mee doorgefokt, Bleu Tex is het ‘eindproduct’. Het kruisen op verbeterd aflammeren bij Texelaars is de reden waarom de Bleu du Maines in de jaren ’80 naar Nederland zijn gehaald. Veel Bleu du Maine-fokkers van nu waren destijds Texelaarfokkers.
Terug naar:
