Er zijn vele theorieën over de geschiedenis van de waterbuffel. Er gaan verhalen rond over Julius Ceasar en Cleopatra, de kruisvaarders en Hannibal die niet alleen met olifanten maar ook met waterbuffels de Alpen zou zijn overgetrokken en zelfs nazaten van de Vikingen zouden een rol hebben gespeeld bij de verspreiding van deze dieren. Naast al deze verhalen zijn er ook theorieën dat de waterbuffel een inheemse soort uit Italië is.
De oorsprong van dit runderras ligt hoogst waarschijnlijk in Zuid-Oost Azië. Ze komen daar in grote getale voor, in de loop van de tijd zijn er twee varianten ontstaan: de waterbuffel en de moerasbuffel en rond de middellandse zee vinden we de producent van de mozzarella, de Bubalus Bubalis,
Sinds enige tijd zijn er in Nederland een aantal boeren die de waterbuffel in Nederland hebben geïntroduceerd. Het milde klimaat vinden de buffels prettig. Ze transpireren niet of nauwelijks en zoeken regelmatig verkoeling in een modder- of waterpoel. Ze zijn niet kieskeurig wat betreft het grasland en houden een gevarieerd menu met structuurrijk grassen kruiden en onkruiden. Ze leven in een sterk kuddeverband, ze zijn vriendelijk maar snel gestrest.
Terug naar:
