Zijdehoenders zijn opvallende kippen, door hun vorm en hun veren. Ook hun huid is met zijn blauwzwarte, soms paarsachtige kleur anders dan anders. Verder onderscheidt dit ras zich door een extra teen aan de voet en een extra vinger aan de vleugel.
Rond en zacht. Die twee eigenschappen maken het Zijdehoen tot een populair kippenras. Niet iedereen kent deze pluizenbollen op twee poten, maar wie er eenmaal kennis mee heeft gemaakt, is verkocht. Vooral als het Zijdehoen zich ontpopt tot een rustig, aanhankelijk en lief kippetje dat zich graag laat aaien. En al helemaal als blijkt dat het Zijdehoen over uitstekende broedkwaliteiten beschikt.
De bekende Griekse wijsgeer Aristotales maakte al melding van het Zijdehoen. Hij schreef over zwarte en witte hoenders met kattenhaar uit het rijk van Mamgi (China). Ook bestaan er oude Chinese geschriften over de Wugu-ji, wat 'kraaien' betekent of 'hoen-met-zwarte-botten'.
De huid van het Zijdehoen heeft een blauwzwarte, zelfs paarsachtige kleur. Ook vlees, botten en bloed zijn zwart. Daar ligt een genetische afwijking aan ten grondslag. Het Zijdehoen is duidelijk anders dan anders. De poten zijn licht behaard en vrij grof geschubd. Ook heeft het Zijdehoen een extra teen aan de voet en een extra vinger aan de vleugel. Boven de snavel zit een bobbel. Het is de walnootkam, net zo donker als huid en botten. De oorlellen zijn blauw, de ogen donker.
Het Zijdehoen komt het meest voor in de oorspronkelijke kleurslagen wit en zwart, maar er zijn ook patrijskleurige, rode, blauwe, parelgrijze, koekoekkleurige, zilverpatrijskleurige en buffkleurige hoenders, met en zonder baard of kuif. Het zijn geharde dieren, bestand tegen extreem lage temperaturen. Hun contourveren hebben de structuur van donsveren: ze missen haakjes die in elkaar grijpen. Het Zijdehoen heeft aan dat donsachtige verenkleed zijn naam te danken. Ze lijken wel van zijde. (1)
(1) Levende Have, oktober 2010
Terug naar:
