De Wyandotte trok na haar creatie in 1873, in de VS, meer dan gewone belangstelling in ons land. Dat kwam door haar eigenschappen als nuthoen (eieren en vlees), maar ook door eigenschappen die sportfokkers aanspreken: haar fraaie ronde vormen, mooie gebogen lijnen, open staart in de vorm van een omgekeerde V en haar eerste kleurslag: zilver zwartgezoomd, waarop nog een grote variëteit aan kleurslagen volgde.
De Nederlandse Wyandotte Club telt niet voor niets nog steeds het grootste aantal leden van alle speciaalclubs in de hoenderwereld: ruim 400. Over de Wyandotte doen vele positieve verhalen de ronde. Niet alle verhalen zijn echter even betrouwbaar.
Broedsheid
Zo zou de Wyandotte Vaak en betrouwbaar broeds zijn. Dat geldt voor de dwerg- of krielvariant, maar niet per se voor de grote. Er zijn kleurslagen en stammen waarin broedsheid weinig voorkomt. Sportfokkers gebruiken altijd de broedmachine. Als een hen al broeds wordt, dan is dat doorgaans ook pas tegen de zomer, en dan groeien de kuikens met het korten van de dagen niet volledig meer uit tot het gewenste formaat.
Vroegrijp
Het moment waarop de hennen eieren gaan leggen hangt sterk van de omstandigheden af. Krijgen ze voldoende licht (veertien tot zestien uur per etmaal)? Blijft de huisvesting constant? Krijgen ze goed legvoer? Als de antwoorden op deze vragen positief zijn, dan zullen ze ergens tussen de 20 en 34 weken oud gaan leggen. Dat hangt onder meer van de kleurslag af. Witten leggen soms al rond de 20 weken, columbia’s doorgaans met 24 tot 26 weken en zilver zwartgezoomden vaak pas met 32 tot 34 weken.
Geen vliegers
De Wyandotte is een middelzwaar ras. Een afrastering van 1 meter 20 voldoet meestal wel. Ook hier zijn er echter uitzonderingen: jonge dieren zijn lichter en willen wel eens wat beter van de grond komen, en bij kabaal en onderling gekrakeel blijken ook de zwaardere exemplaren toch over het nodige vliegvermogen te beschikken. Maar geen nood: meestal zoeken ze zelf ook wel weer het vertrouwde terrein op.
Gezellig en vertrouwelijk
De Wyandotte staat te boek als gezellig en vertrouwelijk. Er zijn ontegenzeggelijk rassen waar van nature meer felheid en agressie inzit dan bij de Wyandotte. Maar ook onder de Wyandottes tref je wel eens een wat agressievere haan aan. Die kan weliswaar voor een betere bevruchting zorgen, maar wordt bij voorkeur toch buiten de foktoom gehouden. Ook is er enig verschil in de mate van activiteit tussen de verschillende kleurslagen. Zo zijn er hennen die graag en actief het eigen kostje bij elkaar scharrelen (bijvoorbeeld columbia’s), maar ook hennen die daar minder toe geneigd zijn en liever gewoon het zakvoer eten (bijvoorbeeld zilver zwartgezoomden).
Handtam
De Wyandotte zou door haar zachtaardige karakter ook uitermate geschikt zijn voor ouderen en kinderen. Afgezien van de al gemaakte kanttekeningen onder 3 en 4, klopt dat wel. Ze zijn inderdaad van nature niet schuw, maar veel hangt af van de manier waarop je er mee omgaat. Doe je dat rustig, dan zijn zij ook rustig. Bij regelmatig verblijf tussen de dieren zullen ze sneller handtam worden, en laten ze zich gemakkelijker grijpen.
Aantal eieren
Wat betreft de legproductie worden aantallen genoemd van 80 tot 245 per jaar. De witte Wyandotte is vanouds het meest gebruikt als legkip. Wellicht zit in sommige witte stammen dus nog iets van de oude legkracht, alhoewel veel sportfokkers daar niet in de eerste plaats meer op selecteren.
Sterk en vitaal
Wyandotten passen zich aan allerlei omstandigheden aan en zijn winterhard. Door de dichte en donsrijke bevedering kunnen ze kou goed verdragen. Hun rozekam is beter tegen de vorst bestand dan de enkele kammen waar de meeste andere rassen mee getooid gaan. De vitaliteit is uiteraard ook afhankelijk van de specifieke fokstam en de mate van inteelt. De meest populaire kleurslag, de zilver zwartgezoomde, is helaas ook de iets meer kwetsbare.
Variëteit in kleurslagen
Na de Oud Engelse Vechthoenders (25) en de Leghorns (20) kent de Wyandotte bij de grote hoenders het grootste aantal erkende kleurslagen: 16. Vooral de gezoomden (vier kleuren) stelen vaak de show. In die categorie zijn vooral de zilveren populair door hun mooie veeromzoming. Een vergelijkbaar mooie aftekening tussen wit en zwart treffen we onder de getekenden (zeven kleuren) aan bij de wit-zwartcolumbia’s. Onder de enkelkleurigen (vijf kleuren) vallen vooral de witte op door hun fraaie type. Helaas zijn er steeds minder fokkers van grote Wyandottes. Een interessante ontwikkeling is wel dat er tegenwoordig door hen meer geëxperimenteerd wordt met nieuwe kleurslagen.
Terug naar:
