Ze zijn er in alle soorten en maten: groot, klein, met weinig of veel punten, omlaag hangend of omhoog stekend, een beetje knobbelig in de vorm van een walnoot of een aardbei, zonder of met hoorntjes, vuurrood of paarsachtig. Maar waarom hebben hennen en hanen eigenlijk een kam?
Het antwoord is simpel: kippen zweten niet, dus moeten ze op een andere manier zichzelf kunnen koelen. Net zoals bij mensen de lichaamswarmte voor een groot deel via het hoofd naar buiten gaat, zo gebeurt dat ook bij de kip. Alleen de kip heeft nog een extra koelingselement. De kam is altijd kouder dan de rest van het lichaam. Het bloed dat erdoorheen stroomt, kan daar dus afkoelen.
De kam heeft tegelijkertijd een signaalfunctie. Een gezonde rode kam is een teken dat de hen wil paren. Een licht gekleurde, roze kam duidt erop dat de kip ziek is. De vorm en de grootte van de kam zijn vaak gecultiveerd. Fokkers spreken over ''kopversierselen''. Zo is de zogeheten ''erwtenkam'' - de Engelsen noemen dat een ''triple comb'' - kenmerkend voor onder meer de Brahma, de Araucana, en de Sumatra. De ''rozekam'' - een beetje in elkaar gefrommelde kam die eindigt in een punt - komt voor bij bijvoorbeeld het zijdehoen. Een wel heel bijzondere kam draagt het Siciliaans bekerkamhoen. Dit ras heeft een dubbele kam die aan voor en achterkant aan elkaar is gegroeid, waardoor er een soort kroontje of kommetje ontstaat.
Dat de kam een heel kenmerkend element is van de kip, kan worden afgeleid uit de Latijnse naam voor deze diersoort: Gallus Domesticus. Gallus betekent ''kam''.
Terug naar:
