Minder gedrongen dan de Orpington, kortere poten dan de Croad Langshan – de Australorp heeft van beide rassen veel goede eigenschappen geërfd, maar daarnaast ook een geheel eigen uiterlijk ontwikkeld. Het ras met de moeilijke naam – samentrekking van de Australische Orpington – mag zich de laatste jaren in een groeiende populariteit verheugen. Fokkers tonen Australorps van goede kwaliteit op grote tentoonstellingen. De oprichting van een speciaalclub (www.australorp.nl) is debet aan de toenemende belangstelling voor deze zwarte, blauwe en witte hoenders.
Het uiterlijk maakt de Australorp tot een geliefd ras. Bij fokkers, maar ook bij de gewone liefhebbers die graag een stevige, stoere en levendige kip in de tuin of op het erf willen. Het is echt een kip van het type: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Geen extreme kenmerken. Wel een fraaie rechtopstaande kam en een glanzend verenpak.
De Australorp is niet te licht en niet te zwaar: de hen weegt ongeveer drie, de haan vier kilo. Het hoen is ooit in Australië gefokt voor de vleesproductie. Tegelijkertijd is de Australorp jarenlang geselecteerd op de eiproductie. De huidige hennen zijn nog altijd goed voor zo’n 250 eieren per jaar. Australorps leggen, anders dan de meeste rassen, regelmatig door, ook in de winter.
Terug naar:
