Tijdens de embryonale ontwikkeling worden de testikels gevormd in de buik van het veulen en dalen zij net voor of kort na de geboorte af in het scrotum. Ze zijn dan in de balzak zichtbaar of voelbaar. Dit afdalingsproces verloopt echter niet altijd zoals het moet. Het kan zijn dat één of beide testikels in de buik of in het lieskanaal achterblijven. Men spreekt dan van cryptorchidie of van een klophengst.
De testikel(s) die in de buik zijn achtergebleven, produceren geen zaadcellen, maar doorgaans wel manlijke geslachtshormonen. Indien de goede testikel verwijderd is, is de hengst daardoor onvruchtbaar, maar behoort het hengstengedrag niet per definitie tot het verleden. Varianten komen ook voor, bijvoorbeeld als de testikel slechts gedeeltelijk is afgedaald. Mogelijk is er dan toch nog sprake van enige productie van zaadcellen.
Bij de castratie van de klophengst moet niet alleen de zichtbare testikel, maar ook de ‘’achterblijver’’ worden verwijderd. Daarin zit nu het probleem. Voor het verwijderen van deze testikel is een veel ingrijpender operatie onder kliniekomstandigheden nodig, waarbij soms tot in de buikholte moet worden gezocht. Een kostbare aangelegenheid. Ook is de kans op complicaties veel groter. Dit kan reden zijn om de hengst slechts éénzijdig te castreren en de achtergebleven testikel te laten zitten.
Soms veroorzaakt dat wel problemen bij de verkoop van de hengst. Achteraf is namelijk zonder nadere informatie niet meer vast te stellen of het dier nu wel of niet volledig is gecastreerd. Als er bij verkoop niets wordt gezegd over een gedeeltelijke castratie en het dier blijkt (binnen redelijke tijd) een klophengst te zijn, dan kan dat reden zijn om de koop nietig te verklaren.
Terug naar:
