De mini ezel komt oorspronkelijk uit Sardinië en Sicilië. Daar heeft het kleine ezeltje zich kunnen ontwikkelen tot een apart ezelras. Eeuwenlang werden ze op boerderijen gebruikt om de graanmolens aan te drijven. Op de twee Italiaanse eilanden zijn ze vrijwel uitgestorven. Dat het ras bewaard is gebleven, danken we aan ene Mr. Robert Green uit New York en New Jersey die in 1929 de eerste mini-ezels importeerde. Vrijwel alle mini-ezels in de Verenigde Staten, Engeland, Canada en ook Nederland, stammen af van deze eerste geïmporteerde dieren.
De mini-ezel is sterk en stevig. Het Amerikaanse stamboek accepteert een maximum schofthoogte van
Mini-ezels kunnen dertig jaar oud worden.
Hoofd
Het voorhoofd moet breed zijn met ruimte tussen de ogen. De neus moet toelopen met stevige gladde lippen en grote open neusgaten. Ogen moeten groot, donker en helder zijn, symmetrisch en met een vriendelijke uitdrukking. Oren ziet men graag lang, maar in verhouding tot het hoofd, rechtop aangezet en attent gedragen. Het hoofd moet evenwichtig zijn en omhoog gedragen. Een groot hoofd, dat niet in de juiste verhouding staat tot het lichaam, kan duiden op dwerggroei en moet vermeden worden.
Schouder, borst en rug
De schouder is steiler dan bij een paard, maar niet overdreven recht. De ideale schouder is lang en met een hoek van 45 tot 50 graden. De borstdiepte moet voldoende zijn met een goede welving. Dieren met een te nauwe borst, zien er lang en smal uit, met dicht bij elkaar staande voorbenen. De zijden zijn vlak in plaats van rond, en dit is een fout. De rug van de ezel moet sterk en compact zijn, met een lichte curve bij de schoft. De rug mag niet doorgezakt of hellend zijn.
Benen
De mini-ezel heeft verder korte, brede en goed bespierde lendenen. De benen moeten een vierkant vormen en van alle kanten bekeken recht zijn. Benen met naar binnen gedraaide voeten of koehakkig van achteren kunnen een nadelige invloed hebben op het gangwerk en zwakker zijn dan rechte benen, doordat zij ongelijk belast worden.
Hoogte
De totale hoogte van het dier (van schoft tot de grond) moet bestaan uit twee gelijke delen: het eerste de diepte van het lichaam (schoft tot buik) het tweede van de elleboog tot de grond. Wanneer het voorbeen buiten proportie kort is kan dit wijzen op dwerggroei en dit is een ernstige tekortkoming, die niet mag voorkomen bij dieren waarmee gefokt wordt.
Kleuren
Mini-ezels zijn er in alle kleuren, maar grijs/beige en donkerbruin komen het meeste voor. Door en door zwart, alle soorten wit, gevlekt en verschillende tinten voskleurig kan men tegenkomen. Een gespikkelde muskaatschimmel is zeldzaam bij de miniatuur, maar staat wel beschreven. Blesjes komen vaker voor bij de miniatuur dan bij andere soorten ezels. Extra schattig zijn de zogeheten ''wooly'' mini-ezels. Van de zestigduizend geregistreerde mini-ezels in de Verenigde Staten, dragen zo'n driehonderd ezels de kenmerken van een ''wooly''. Ze onderscheiden zich door een lange vacht. Ook in Nederland is een fokker (Will-power Holland) die ''wooly'''mini-ezels heeft (zie foto van Jan Smit/Dierenbeeldbank).
Wie de aanschaf van mini-ezels overweegt, doet er goed aan zich te informeren via het samenwerkingsverband van mini-ezelfokkers: www.miniezelfokkers.nl.
Terug naar:
