Gedrag van ezels | Levende Have

Ezels zijn kuddedieren met goed ontwikkelde zintuigen. Ze communiceren met elkaar door middel van geluiden, met als duidelijkste geluid het balken. Met hun lichaamshouding maken ezels duidelijk of ze de sociale afstand willen vergroten of verkleinen. Ezels verjagen van nature andere diersoorten. Het zijn territoriaal ingestelde dieren. Spelen doen ezels graag, zowel met elkaar als met hun verzorgers. In het spel van jonge ezels die onderling hun krachten willen meten, gaat het er niet zachtzinnig aan toe.

Niet alle ezels passen goed bij elkaar. Je hebt nu eenmaal ezels die elkaar niet kunnen uitstaan, maar je hebt ook ezels die dol zijn op elkaar. Onderling moet er een rangorde zijn, de ene ezel is dominanter dan de andere, en dat kan geregeld leiden tot stoei- en knokpartijen. Verder is hun leeftijd van belang en hun geslacht.

Ezels staan erom bekend dat ze stoïcijns zijn. Dat betekent niet dat ze geen pijn of verdriet voelen. Het is niet altijd even makkelijk om te weten hoe het dier zich voelt. Een kleine gedragsverandering kan duiden op ernstige ziekte. Ezels zullen niet gauw iets doen dat ze gevaarlijk vinden. Angst ken leiden tot een vlucht- of een vechtrespons.

Iedereen die met ezels begint of één ezel heeft en een tweede erbij zoekt, komt voor die vraag te staan: neem ik twee merries of een merrie en een hengst? Of kan ik in mijn geval beter twee hengsten of een hengst en een oen aanschaffen? Zie wiki: Welke ezels passen bij elkaar?

Tips voor gedragsproblemen bij ezels:

Onderzoek het gedragsprobleem;
Zet een stappenplan op;
Maak tijd vrij voor de training;
Voer de training in kleine stapjes uit;
Beloon goed gedrag;
Voorkom dat er in de aanloop naar een bedreigende situatie iets met de ezel wordt gedaan, zoals een halster omdoen, dat hij later in verband kan brengen met gevaar;
Hou er rekening mee dat het gedrag erger wordt, voordat er verbetering optreedt;
Let op de lichaamstaal van de ezel

Ezels halstermak maken

Sommige ezels willen geen halster om. Ze associëren het met getrek aan hoofd en hals en gaan er al vandoor zodra ze een halster zien. Zulke ezels moeten ‘gedesensibiliseerd' worden via kleine stapjes, veel belonen (een wortelschijfje of paardenbrokje per beloning) en geen straf. Begin met het halster mee te nemen naar de wei. Leg het voor de ezel neer. Wanneer hij niet wegrent, krijgt hij een beloning. Anders: niet op reageren, later weer proberen. Spoedig zal de ezel rustig blijven staan bij het halster. Volgende oefening: leg het halster voor de ezel neer, laat het even liggen en pak het daarna in de handen. Blijft de ezel staan: belonen. Rent hij weg: blijf wachten tot hij terugkomt en probeer het nogmaals, totdat het wel lukt. Volgende stap: aai de ezel met het halster over de hals. Wederom geldt: toestaan is belonen, wegrennen is afwachten en opnieuw proberen. Werk zo het hele ezelslijf af. Doe dan het halster om. Als dat goed gaat en de ezel rustig blijft (belonen!), bevestigt u het halstertouw en loopt een paar passen bij de ezel vandaan. Laat het touw slap hangen. De ezel zal naar u toekomen. Weer belonen. Wacht de eerste paar keren op de ezel, loop later steeds meer weg (zonder trekken) als de ezel volgt. Verbindt er eventueel een commando of tongklak aan. Zo leert de ezel meewandelen.

Ezels beschermen hun wei
Ezels die in het wild leven zijn meer territoriaal ingesteld dan paarden. Dat is de reden waarom onze gedomesticeerde ezels ook nog territoriale trekjes vertonen. Dit kan leiden tot agressief gedrag tegenover andere, kleine dieren, zoals katten, honden, en kippen. Ezels die alleen zijn, missen de bescherming van een kudde. Hierdoor kan hun vechtrespons zich zelfs wat sterker ontwikkelen. In sommige situaties is het handig daarvan gebruik te maken. Zo kunnen ezels worden ingezet om de wei met schapen of geiten te beschermen tegen indringers.

Vormen van ezelgedrag:

Gerelateerde onderwerpen:

Terug naar:

Ezels