door Jinke Hesterman
De Persian Blackhead, ook wel het Somalische Blackhead schaap genoemd, behoort tot de haarschapen en tevens vetstuit schapen. De dieren hoeven niet geschoren te worden. Ze komen vanzelf in de rui. In de stuit zit het vet opgeslagen. Het schaap is een opvallende verschijning door z’n tekening - kop en hals zijn zwart, de rest van het lichaam is wit – maar de grootste bijzonderheid van dit ras zit in het kleine staartje. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, komt de Persian Blackhead oorspronkelijk uit Somalië. Later zijn deze schapen naar Iran gegaan.
De Persian Blackhead is een schapenras dat heel goed tegen een heet klimaat kan. Regen is minder goed voor deze schapen, vandaar dat ze een schuilhut nodig hebben. Omdat dit ras geen seizoen gebonden bronst heeft en sober is in onderhoud, zijn deze schapen veelvuldig gekruist met de Dorset. Hieruit is de Dorper ontstaan, een zeer succesvol, commercieel ras. Deze kruising komt voor in Zuid Afrika en heeft inmiddels ook z’n weg gevonden naar andere Afrikaanse landen, Europa, Saudi-Arabië en de Verenigde Staten.
Persian Blackhead ooien krijgen gemiddeld 1,2 lam per worp en kunnen drie keer in de twee jaar aflammeren. Het is een schapenras dat zeer handzaam is, goed tegen insecten kan en weinig vatbaar is voor ziekten. Ooien en rammen zijn over het algemeen erg rustig, niet schrikachtig en ze kunnen goed samen met andere dieren. Ook zijn ze kindvriendelijk. De ooien laten zich zelfs aaien. Hoewel het ras te boek staat als ongehoornd, komen er wel degelijk gehoornde rammen voor.
Toeval
Vertegenwoordiger van het ras in Nederland is Fred Wilkes uit Nieuwland. Hij kwam de Persian Blackhead vijf jaar geleden bij toeval op het spoor, had net wat grond erbij gekregen en besloot op zoek te gaan naar enkele ooien en een ram. ‘’Ik kon in de literatuur niks over dit ras vinden en dacht: dat moet ik hebben’’, aldus de houder van twee pony’s, Wyandotte kippen en een Nubische geit. Inmiddels lopen er op zijn erf een ram, drie ooien en drie lammeren van december, januari en februari.
Het dierenpark Amersfoort is met de Persian Blackhead in Nederland begonnen. Zelf heeft hij z’n schapen van een particulier uit Drente. Hij heeft geen idee hoeveel schapen van dit ras in Nederland worden gehouden. Het zullen er niet veel zijn. Terwijl het toch een uiterst makkelijk schaap is: klein, sterk, rustig, lammert makkelijk af, en heeft weinig last van insecten en dus van de gevreesde myiasis. Hij ontwormt zijn Persian Blackheads drie à vier keer per jaar, verzorgt de hoefjes en ent ze in tegen leverbot (tenzij ze niet veel buiten komen, zoals afgelopen maanden) en tegen het bloed.
De vacht heeft weinig verzorging nodig. Een beetje haren plukken als ze in de rui zijn, volstaat. Enkele dieren laten zich ook graag borstelen. Hij houdt al zijn dieren op een stuk grond van vijftienhonderd vierkante meter. De kippen hebben hun eigen rietgedekte onderkomen, de schapen, geiten en pony’s kunnen terecht in een riante, eveneens rietgedekte schuur. De schapen krijgen dagelijks wat hooi en brok. Verder eten ze ook wel brood, winterpeen, sla en andijvie. ‘’Ze hebben al gauw genoeg’’, is zijn ervaring. ‘’Ze komen uit een sober gebied en zijn nog altijd zoals ze in het verleden waren. Inteelt
is best een probleem, maar het lukt nog wel om aan vers bloed te komen. Afgelopen najaar heb ik twee ooien bijgekocht en die bleken allebei drachtig. Vandaar dat we nu drie lammeren hebben.’’
Aanhankelijk
Zelf vindt hij de schapen mooi, lief en aanhankelijk. Ze zijn makkelijk in de omgang. De geringe omvang van dit schaap, was voor hem eveneens een argument, gezien de beperkte hoeveelheid grond waarover hij beschikt. De Persian Blackhead rammen wegen zo’n vijftig kilo, de ooien dertig kilo. Onder gunstige omstandigheden kunnen ze wel in gewicht toenemen, wat duidelijk merkbaar is bij een van zijn ooien. Ander belangrijk aspect van de Persian Blackhead is dat dit schaap niet over een afrastering springt. ‘’Het Kameroen schaap – ook een mooi ras – heeft daar nogal een handje van. Dat geeft alleen maar ergernis.’’
Voor meer informatie kunt u terecht bij Fred Wilkes: [email protected]
