Levende Have augustus 2008
Hobbyfokker Amerikaanse minipaarden streeft naar perfectie
Veulens socialiseren in de achtertuin
Sinds Angelique van Nederpelt haar hart heeft verpand aan het Amerikaanse minipaard, streeft ze naar perfectie. Welzijn en gezondheid staan daarbij voorop. De veulens groeien samen met de merries op in de achtertuin, temidden van mensen, eenden, kippen, konijnen en de hond. ‘’Dat is goed voor de socialisatie’’.
door Jinke Hesterman
‘’Onze merrie Cover Girl heeft ons weer niet in de steek gelaten. Ze is bevallen van een prachtig hengstje, genaamd SSF Sleights Navajo Warrior. Het is het eerste veulen van onze vosbonte hengst Glenns General Patton zoon, WF Pattons Sleight of Hand. In Amerika is de kruising Patton x Buckeroo één van de meest gewilde. En ook dit veulen bewijst dat het werkelijk een succesformule is’’.
Angelique van Nederpelt, eigenaresse van Silver Spring Farm in Rockanje, weet het op haar website goed te brengen. In de achtertuin, waar merrie Cover Girl en veulen Navajo elkaar gezelschap houden, blijkt dat ze geen woord teveel heeft gebruikt. Het aandoenlijke kleine paardje met krullen in de staart eist direct alle aandacht op. Verfijnde bouw, lange benen, lange nek, goede houding, prima beweging – het veulen voldoet geheel aan de verwachtingen. ‘’Ik wil een perfect paardje zonder gebreken’’, zegt Van Nederpelt. ‘’Een paardje dat mooi beweegt.’’
Op Silver Spring Farm heeft Van Nederpelt het na tien jaar helemaal voor elkaar. Het merendeel van de merries en hengsten is afkomstig uit Amerika. Daar vandaan haalde ze in de loop der jaren uitsluitend topdieren. Dat was lastig genoeg, want het aanbod is groot en lang niet altijd van even goede kwaliteit. De Amerikanen nemen het niet zo nauw met exterieur en beenstand, heeft ze ervaren. ‘’Het is een industrie daar. Er gaat zoveel geld in om. De tanden zijn soms bijgevijld om een onder- of bovenbeet te verdoezelen. De belangen zijn heel groot’’.
Kampioen
Van Nederpelt – door schade en schande wijs geworden - koopt bij een beperkt aantal fokkers. Zo viel haar oog op Cover Girl, een merrie met een goede afstamming. Haar vader Little Kings Buck by Buck was in 2001 in zijn categorie nationaal kampioen. Zelf beleefde Cover Girl met haar mooie rechte benen, goede gangen, fraai uitgebalanceerde lichaam, sprekende hoofdje, kleine oortjes en grote ogen, in Amerika een prachtige showcarrière en heeft ze vele kampioenschappen op haar naam staan.
‘’Twee jaar geleden zagen we de hengst Sleight voor het eerst’’, vertelt Van Nederpelt over de mannelijke inbreng. ‘’Zijn kleine gestalte (79 cm hoog) en prachtige typische Patton hoofdje bleven ons steeds bij. We waren onder de indruk en dat terwijl we normaliter niet op bont vallen. Toen John Cherry van de Cherryville Farm ons in december 2006 vertelde dat hij Sleight wilde verkopen, hoefden we er dan ook niet lang over na te denken. We kunnen de Patton-lijn heel goed gebruiken.’’
Hobbyfokker
Silver Spring Farm is een van de weinige geregistreerde fokbedrijven van Amerikaanse minipaarden in Nederland. Angelique van Nederpelt pakt het professioneel aan. Niettemin noemt ze zichzelf hobbyfokker. Op de plek waar ze nu met echtgenoot Ronald woont, moet ze het kleinschalig houden met hooguit zeventien fokdieren. Dat weerhoudt haar er niet van te streven naar topkwaliteit. ‘’Ik wil tegen de bovengrens van 86,5 cm aan fokken. Hoe groter de merrie, hoe kleiner het risico met de bevallingen. Er moet in het geboortekanaal nog ruimte zijn voor correctie. Ik heb op alle merries die op het punt staan een veulen te krijgen, een geboortemelder zitten. Vorig jaar is alles zonder problemen verlopen, maar dit jaar was het goed dat ik er op tijd bij was, anders waren er twee veulens verloren gegaan.’’
De kudde van Silver Spring Farm is nog jong, maar heeft inmiddels al wel een Nederlands kampioen voortgebracht. Een fokkerij opzetten is een kwestie van geduld hebben. Angelique: ‘’Pas na een aantal jaren doorfokken, kun je enigszins voorspellen wat eruit gaat komen.’’ De gewenste hoogte bereikt ze door wat kleinere hengsten op wat grotere merries te zetten. Soms kan de hengst er niet bij en moet echtgenoot Ronald de merrie vasthouden, terwijl Angelique de hengst een handje helpt.
Shows
In de kleur van de minipaarden probeert ze zoveel mogelijk variatie aan te brengen. Hoewel buckskin (een verdunning van bruin) duidelijk haar voorkeur heeft, lopen er ook bonte minipaardjes, bruin met wit en zwart met wit. Als de merries tweeënhalf tot drie jaar oud zijn, mag de hengst zijn werk doen. Dit in tegenstelling tot de Amerikanen die een merrie al op tweejarige leeftijd dekrijp vinden. De fokster laat zich niet opjagen door de vraag. Net zo min als ze zich conformeert aan de manier waarop de Amerikaanse minipaarden in Nederland worden geshowd. ‘’Ze scheren de wimpers en de tastharen weg, knippen de haren uit de oren. De dieren worden op z’n Amerikaans voorgebracht, heel erg Barbypopachtig. Ik doe daar niet aan mee. Je zult mij daarom niet gauw op een show zien’’, zegt ze.
Een sjiek en edel uiterlijk, een fijn hoofdje met recht profiel of een lichte ‘’dish’’, fijne oortjes en grote, sprekende ogen, een soepele en ruime tred – dat alles moet aanwezig zijn in het ideale Amerikaanse minipaard, vindt Angelique van Nederpelt. Ondanks zijn geringe hoogte is het Amerikaanse Minipaard veelzijdig in gebruik. Zo worden ze aangespannen gereden – Van Nederpelt is met haar speciaal gebouwde sulky geregeld te zien op het strand van Rockanje - ingezet bij gehandicapten of autistische kinderen en in Amerika doen ze zelfs dienst als vervanger van een blindengeleidehond. Omdat op de hoeven van een minipaard geen ijzers passen, heeft Van Nederpelt door G.H. Smit uit Rijssen speciale hoefschoenen laten maken.
Geen bijzondere eisen
Minipaarden stellen, vergeleken met paarden, geen bijzondere eisen. Ze eten gras en hooi, aangevuld met muesli’s. De hoeven moeten geregeld worden bekapt, wat overigens bij zo’n klein paardje iets minder zwaar werk is dan bij een groot paard. Angelique van Nederpelt doet het – na een cursus hoeven bekappen – dan ook zelf. Alleen de veulens die voor de eerste keer bekapt moeten worden, laat ze over aan een specialist. Voor het ontwormen heeft ze samen met haar dierenarts een bijzondere oplossing bedacht. Om resistentie tegen te gaan, gebruikt ze zo min mogelijks pasta’s en pillen. Een paar schapen en geiten houden de wei aardig schoon, is haar ervaring. Verder laat ze geregeld de mest onderzoeken. ‘’Het is helemaal niet erg als een paard wat wormen heeft. Dat is zelfs goed voor het opbouwen van natuurlijke weerstand. Het moeten er alleen niet teveel worden. Is dat het geval, dan ontwormen we natuurlijk wel’’, zegt ze, met de waarschuwing erbij: ‘’Stippel alleen in overleg met je eigen dierenarts een ontwormingsbeleid uit, zodat je onnodig behandelen en resistentie kunt voorkomen.’’
De minipaarden hebben niet veel ruimte nodig. Op Silver Spring Farm is een oud varkenshok zo ingericht dat er met gemak zes paardjes in kunnen. Ook de overige stallen – de dieren zijn de hele dag in de wei, maar gaan elke avond naar binnen – leggen geen al te groot beslag op de ruimte rond het huis. Nog een voordeel: een minipaard produceert dagelijks geen kruiwagen maar slechts een emmer vol mest. Maar misschien het allerbelangrijkste is nog het karakter van het minipaard. ‘’Ze zijn zo ontzettend lief, nooit nukkig en door de manier waarop ze bij ons opgroeien altijd betrouwbaar en vriendelijk.’’
